Mega-trip na Leskowiec zakończony 200% sukcesem. Grupa w liczbie 14 riderów z 50 krajów i 17 kontynentów stawiła się o dziwo punktualnie o 7:00 pod Gemini. Przy pięknej, deszczowej i mglistej pogodzie rozpoczęliśmy nasz pierwszomajowy hardcore od wdrapania się na (C)Hrobaczą łąkę.

Na (C)Hrobaczą, z przygodami, dotarliśmy przed dziewiątą. Potem w towarzystwie swądu klocków i palonych tarcz zjechaliśmy szalonym driftem do Międzybrodzia na zaporę. Tam podzieliliśmy się na dwie grupy: szczytową - atakującą Żar czerwonym szlakiem i lajtową - kawka, piweczko itd :) Grupa lajtowa, jak sama nazwa wskazuje, lajtowo pojechała na kawę u pani Koniowej do Porąbki a potem puściła się Puszczą na Kocierz. Ja wraz z resztą szaleńców zaatakowałem Żar a potem cudem unikając przerażającej koparki udaliśmy się na Kocierz.



Po drodze, wraz z Damianem, zgubiliśmy się, grupę, szlak, głowy i orientację. Po ponad kilometrowym spacerze ponad 250m w górę dotarliśmy jednak szczęśliwie na drogę, która doprowadziła nas do szlaku na Kocierz... i do niej samej. Reszta bbRidersów już pojechała i pozostało nam ich tylko gonić.

Nieco poźniej kuchnia schroniska na Leskowcu z trudem odpierała ataki bandy wygłodniałych bbRaidersów. Obiad należał się każdemu podwójnie. I tu znów trzeba się było podzielić: jedni wracali do domu... niektórzy, jak Koń, postanowili wrócić wcześniej... na owsianej diecie daleko się w końcu nie zajedzie ;) Natomiast reszta pozostałych przy życiu po chwili oderwała się od koryta na Leskowcu i ruszyła z powrotem przez szczyt w drogę do zielonego szlaku.



Zielony to już poezja sama w sobie i nie tylko. Wspaniałe zjazdy, łagodne podjazdy i przygrzewające, majowe słońce. Pędziliśmy aż do asfaltu, gdzie wypadliśmy na szosę do Żywca i popedałowaliśmy przez Tresną do Międzybrodzia. Tam ponosząc ciężkie straty w glikogenie i sakramenckie ubytki megakalorii przypuściliśmy zmasowany atak na Przegibek... w 14:05 od mostu... Maciek zwyciężył zacięty finisz a cała reszta musiała się obejść ze smakiem... niektórzy smakiem czekolady serwowanej z mojego plecaka.



Końcówka dla części z nas asfaltowa a dla mnie terenowo-pechowa. Oczywiście na ostatnich 10m szlaku trafiłem schowany w trawie kamień rozpłatawszy dętkę na dziesięcioro... Łatka, dętka i do domu. Czas na pranie siebie, ubrań i roweru.

Poza 3 dętkami i dwoma urwanymi hakami obyło się bez strat w sprzęcie, ludziach, mieniu publicznym, zwierzynie leśnej i infrastrukturze drogowej. Przegibek, Leskowiec i Chrobacza nadal stoją i kuszą swoją... wysokością :)

Dzięki wszystkim za superudaną wyprawę, za to, że nie zaciupano mnie korbami w pobliskich krzakach za wczesną godzinę wyjazdu i upór z jakim dążyłem do tego aby udało nam się przejechać całą zaplanowaną trasę.