Wyjazd z serii "nie było nic innego do roboty". Tak więc ruszyłem sobie na luzie na Hulankę i dalej przez osiedle Kopernika pojechałem losowymi uliczkami aż znalazłem się na dole w Wapienicy, skąd z nudów i braku innej koncepcji pojechałem do Jaworza. A że nadal zasypiałem za kierownicą postanowiłem przejechać koło McSyfa i obudzić się pod górkę do Międzyrzecza. Że i to nie pomogło to z braku innej opcji pojechałem w stronę Zabrzega i na zaporę.

Zapora była tak pusta, że kompletnie nie było tam czego szukać, więc ruszyłem do uzdrowiska w Goczałkowicach. Tam też zrobiło się już całkiem ciemno i postanowiłem sobie nieco poprawić humor włączając zamontowany na kierownicy zestaw dział fotonowych. Tym samym przez uzdrowisko przejechało UFO siejące DWOMA TYSIĄCAMI lumenów :) Pewnie będzie o tym jutro w gazetach :)

Nowe soczewki i elektronika okazały się strzałem w 10. Latarka świeci jak wściekła, nie przegrzewa się, nie oślepia nadjeżdżających z naprzeciwka, idealnie doświetla zakręty i nie marnuje światła tam, gdzie nie potrzeba. Tak to można śmigać. Spod Czechowic światło już non-stop na pełnej mocy aż do Starego Bielska... Powrót do domu z bananem na gębie od ucha do ucha :)

Pokaż trasę GPS

Gemini, godzina 11:00... Rower ugina się pod ciężarem moim, plecaka, fotelika i... Emi. Następnym uginającym się elementem są nogi Marka... z wrażenia, że zaplanowana trasa przez Salmopol na Skrzyczne wcale nie uległa zmianie ;) Skoro ostatnio było z blatu to czemu nie zarzucić na plecy dodatkowe 23kg? A co!



Tym samym zmagając się z silnym wiatrem ruszyliśmy do Buczkowic, które udało się z trudem osiągnąć po niecałych 30 minutach kręcenia. Od ronda jedziemy rowerówką - tak jest bezpieczniej. Wcześniej próbowaliśmy jechać ścieżką do Bystrej ale idioci od budowania "pseudościeżek" przeszli tu samych siebie i po kilku krawężnikach oraz "hopkach" na wjazdach przecinających ów pseudorowerowy trakt - mieliśmy dość. Budowniczowie ścieżki z Buczkowic do Szczyrku wykazali tutaj o wiele więcej oleju w głowach.



Wszystko co dobre jednak się kiedyś kończy, więc od centrum Szczyrku trzeba jechać już drogą. Do Soliska jeszcze na luzie jednak później zaczynają się "kredki". Podjazd z Emi w foteliku przypomina mordowanie się pod Salmopol na blacie, z tą różnica, że nie da się jechać na stojąco... Po "rekordowych" 28 minutach docieramy na przełęcz, gdzie muszę chwilę odpocząć. Emi z Markiem w międzyczasie raczą się oscypkiem - takim to dobrze :)



Z Salmopolskiej znaną nam trasą w stronę Baraniej Góry z odbiciem na siodło pod Malinowską Skałą... I tu mała szoko-niespodzianka. Pozdjazd ten udało nam się podjechać niemal w całości. Emilka i jej fotelik okazał się tak dobrym dociskiem, że tylne koło jechało po wszystkim jak przybite gwoździami do podłoża. Tuż przed końcem Emi uruchomiła własny transport i samodzielnie potuptała szlakiem na Malinowską Skałę i dalej aż do podjazdu na Małe Skrzyncze, gdzie ponownie wpakowałem ją do fotelika.



Na Skrzyczne dotarliśmy bez żadnych problemów. Emi natychmiast wypatrzyła małą zjeżdżalnię, z której szybko zrobiła użytek. O dziwo na Skrzycznem kompletnie zapomnieli o jakichkolwiek urządzeniach dla najmłodszych. Teren w pobliżu schroniska aż prosi się o mały plac zabaw. W końcu miejsce to odwiedza masa dzieciaków. Oprócz zabawy wstąpiliśmy do Schroniska na herbatę i ciacho aby po chwili ruszyć w stronę szutrówki do Ostrego. Stamtąd szosą do Bielska i Gemini, gdzie pożegnaliśmy się z Markiem i ruszyliśmy z córcią do domu...







Pokaż trasę GPS